Prywatny wszechświat

Petr Kettner i Jana Pfefferova pobrali się w 1974 roku i zamieszkali razem z dwiema babciami w niewielkim jednopokojowym mieszkaniu w Pradze. Rok po ślubie na świat przyszedł ich pierwszy syn – Honza. To właśnie skłoniło Petra do rozpoczęcia dokumentacji ich rodzinnego życia i czasów, w których przyszło im funkcjonować. Robił to w formie pisanego i kręconego kamerą dziennika. Film wykorzystuje te nagrania, stając się tym samym próbą „uchwycenia” czasu zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i społeczno-politycznym.

Wkrótce rodzina Petra i Jany przeniosła się z małego mieszkania do rodzinnego domu na obrzeżach Pragi. Z zawodu elektryk, Petr samodzielnie wykańczał nowe lokum, a Jana zaszła w kolejną ciążę. Do 2008 roku zarówno oni, jak ich kraj zmienili gwałtownie i nie do poznania. Sowieci wprowadzili socjalizm, po którym nastąpiła Aksamitna Rewolucja, podział na Czechy i Słowację, a następnie powrót do demokracji. Rodzina Petra i Jany, tak jak ich kraj przetrwała, ale nie obyło się bez przeszkód.  

Honza wyrósł na zbuntowanego nastolatka, negującego szkołę miłośnika Johna Lennona i narkotyków. Gdy dorósł, wyjechał do Hiszpanii i zmywał naczynia w restauracji. Mimo, że nie zaakceptowali tej decyzji, Petr i Jana nie wyparli się syna, oferując mu wsparcie. Film w sposób poruszający pokazuje liczne analogie, jakie łączą historię tej rodziny z polityczno-społecznymi zmianami, zachodzącymi w ojczyźnie Petra i Jany, podkreślając jak ważną rolę odegrała w totalitaryzmie rodzinna jedność, funkcjonująca niczym idealna strategia społecznego przetrwania. Film cechuje też doskonała spójność narracyjna, pomimo wykorzystania różnych formatów nagrań archiwalnych. Ironicznym dopełnieniem okazują się klipy z muzyką Karela Gotta, które pozwalają od innej strony spojrzeć na wielobarwny i fascynujący portret społeczno-politycznych zmian czeskiego społeczeństwa.