Urodził się w 1960 roku w Mikołowie. Jest absolwentem Wydziału Operatorskiego PWSFTviT w Łodzi. Operator wielu filmów Lecha Majewskiego, między innymi: „Pokój saren” (1997), „Wojaczek” (1999), „Angelus” (2001). Reżyser filmów dokumentalnych: „Teatr ekspresji” (1994), „Mój ołtarz” (1995), „Blusmeni. Ballada o Janku Kyksie Skrzeku” (1999). Wielokrotnie nagradzany na festiwalach filmowych między innymi w Płowdiwie, Łodzi, Wrześni i Krakowie.
Aidan Moffat to legenda szkockiej muzycznej sceny alternatywnej. Jest znany z projektu Arab Strap, który wpisał się w surrealistyczne brzmienia
lat 90. ubiegłego wieku, łącząc poetyckie, a zarazem bezwzględnie szczere teksty o miejskim życiu z elektroakustyczną muzyką. Jednym z najnowszych projektów Aidana Moffata jest podróż do korzeni tradycyjnej szkockiej muzyki. Jego celem jest z jednej strony wydobycie powoli zanikających pieśni i kultury, a z drugiej nadanie im współczesnego tonu, charakterystycznego dla przedsięwzięć muzyka.
Duński reżyser urodzony w 1980 roku. Filmy dokumentalne robi już od ponad dziesięciu lat. Studiował antropologię na Uniwersytecie Denis Diderot Paris VII oraz reżyserię filmową w Duńskiej Narodowej Szkole Filmowej. Jest autorem szeroko nagradzanych i pokazywanych na ponad 200 festiwalach filmów, takich jak „Ludzki wymiar”, który otrzymał Nagrodę dla Najlepszego Filmu o Tematyce Ekologicznej na 10. Millennium Docs Against Gravity. Na tegorocznej edycji pokażemy porażający „The War Show”, który zrobił wraz z syryjską didżejką radiową Obaidah Zytoon.
Urodził się w 1974 roku w Uzbekistanie, mieszka w Rosji od 1991 roku. Studiował filologię i teologię. Później przez osiem lat projektował opakowania. Ukończył kierunek Film Dokumentalny w Szkole Filmowej Mariny Razbezhkiny w Moskwie. W 2012 roku był jednym z reżyserów nagradzanego filmu dokumentalnego „Zimo, idź precz!”. Jego kolejne obrazy „Leninland” i „Dzieci 404” spotkały się z uznaniem krytyków i były pokazywane na licznych festiwalach filmowych. Jego prace często dotyczą praw człowieka i konfliktów społecznych we współczesnej Rosji.
Bady Minck, urodzona w Luksemburgu rzeźbiarka i autorka eksperymentalnych filmów animowanych oraz producentka filmowa, jest jedną z najciekawszych współczesnych artystek kina, stale przekraczającą granice – zarówno te między światem sztuki współczesnej a kinem, jak i te na polu kinematografii. Swobodnie łączy animację, film dokumentalny i esej wizualny w pracy nad jedynymi w swoim rodzaju autorskimi obrazami eksperymentalnymi.
Urodzona w Algierii, mieszka w Paryżu i Algierii. Od 2004 roku pisze scenariusze. Zadebiutowała w 2012 roku filmem „Another ordinary day”. Dwa lata później stworzyła swój pierwszy film fabularny “Cinema chkoupi”. W 2015 została współautorką a także jedną z producentek filmu „Raj: śledztwo”.
Czołowy francuski filozof i intelektualista (ur. 1948), we Francji znany po prostu jako BHL. Autor ponad 30 książek. Reżyser filmu „Peszmergowie. Walczący ISIS”, który jest zapisem jego półrocznej podróży u boku kurdyjskich bojowników walczących z ISIS. Współtwórca ruchu Nouvelle Philosophie (Nowa Filozofia) w 1976 roku, wraz z m.in. André Glucksmannem. Sławę medialną przyniosła mu wydana rok później książka „Barbarzyństwo o ludzkiej twarzy”. Przez 20 lat był przewodniczącym rady nadzorczej telewizji ARTE, obecnie zasiada w radzie nadzorczej „Le Monde”.
Amerykański artysta, reżyser i producent filmów eksperymentalnych i dokumentalnych, urodzony w 1965 roku. W swoich filmach wykorzystuje technikę found footage, w niezwykły sposób łącząc materiały archiwalne ze współczesną muzyką. Pokażemy jego ostatni film, „Dawson City: czas zatrzymany” („Dawson City: Frozen Time”,), w którym za hipnotyzującą muzykę odpowiada Alex Somers, współpracujący z Sigur Rós. Pełnometrażowy debiut Morrisona: „Decasia” (2002) z muzyką Michaela Gordona został pierwszym filmem z XXI wieku wybranym do National Film Registry Biblioteki Amerykańskiego Kongresu.
Studiował scenariopisarstwo i dramaturgię na Wiedeńskim Uniwersytecie Muzyki i Sztuki Teatralnej. Szybko zdobył doświadczenie pracując przy międzynarodowych koprodukcjach filmów fabularnych. Pracował wtedy z legendarnymi operatorami takimi jak Vittorio Storaro i Sven Nykvist. W 1995 roku został redaktorem austriackiej telewizji publicznej ORF, dla której wymyślił i wyreżyserował kilka znanych programów telewizyjnych.
Christian Tod urodził się w 1977 roku w Linz. Jest filmowcem i ekonomistą. Jego debiutancki film, “Fatsy – The Last Cowboy of Austria”, został wyróżniony na festiwalu Crossing Europe w Linz w 2007 roku, a pierwszy długometrażowy dokument, “Es muss was geben”, był 3 lata później filmem otwarcia tego samego festiwalu. Trafił też do oficjalnej selekcji Filmfest München 2010, a w 2011 roku także do dystrybucji filmowej w całej Austrii. Film cieszył się uznaniem zarówno krytyków, jak publiczności i ugruntował pozycję Toda w świecie filmu. Jego najnowsze dzieło, “Free Lunch Society”, łączy oba (film i ekonomia) pola ekspertyzy reżysera, mówiąc o rzeczach ważnych nie tylko dla samego twórcy, ale dla przyszłości całej ludzkości.
Włoska aktorka węgierskiego pochodzenia (ur. 1951), pierwsza w historii gwiazda porno wybrana do parlamentu demokratycznego państwa. Bohaterka filmu „Cicciolina. Skandal to ja” („La Cicciolina. Godmother of Scandal”). W wieku 20 lat zdobyła tytuł Miss Węgier i rok później wyemigrowała do Włoch. Tam poznała fotografa – Riccardo Schicchiego i jej kariera nabrała rozpędu. Była pierwszą kobietą, która pokazała piersi w publicznej włoskiej telewizji. W latach 1991–1993 byłą żoną Jeffa Koonsa, który namalował serię obrazów przedstawiających małżonków w erotycznych pozach.
Reżyserka filmu „Amazona”. Reżyserka i dziennikarka. Przez ponad dziesięć lat podejmowała tematykę społeczną: od konfliktu zbrojnego w Kolumbii i przemoc seksualną jako narzędzie walki po popularyzację muzyki cumbia w Ameryce Łacińskiej i Europie. Dwukrotnie nagrodzona Simon Bolivar Colombian National Journalism Award.
Z wykształcenia artystka wizualna, co widać w jej zachwycających oko filmach. Coco Schrijber (ur. 1961) to jedna z czołowych i najodważniejszych holenderskich reżyserek filmów dokumentalnych. Jej debiut: „In Motion” (1996) miał premierę na IDFA i wygrał główną nagrodę na festiwalu filmowym w Rzymie. Pośród kolejnych filmów warto wspomnieć jej pierwszy pełnometrażowy film dokumentalny pt. „First Kill”, oraz „Beautiful World” i „Bloody Mondays & Strawberry Pies” – oficjalny kandydat Holandii do Oskarów w 2009 roku. Do Polski przyjeżdża z swoim poruszającym dziełem „Jak spotkać syrenę” („How to Meet a Mermaid”).
Corina Belz studiowała filozofię, historię sztuki oraz medioznastwo w Kolonii, Zurychu i Berlinie. Napisała i wyreżyserowała liczne produkcje filmowe. Jest autorką między innymi takich projektów, jak LIFE AFTER MICROSOFT (2001), OTHER AMERICAN VOICES (2002, nominowanego do nagrody Grimmego oraz nagrodzonego Filmpreis des Deutschen Anwaltvereins) i THREE WISHES (2005).
Pochodzi z Holandii. Po ukończeniu pedagogiki wczesnoszkolnej przeprowadził się do Berlina gdzie pracował z młodzieżą. Następnie rozpoczął studia reżyserskie na poczdamskim Uniwersytecie Filmu i Telewizji. Jego pierwszy pełnometrażowy film dokumentalny „Poza Wriezen” był prezentowany na licznych festiwalach filmowych i otrzymał wiele nagród, między innymi prestiżową niemiecką nagrodę Grimme Award. W 2016 roku ukończył projekt „Transit Havana”. Film jest dystrybuowany w Holandii i Niemczech. Daniel tworzy filmy dokumentalne oparte na długotrwałej obserwacji bohatera. Często podejmuje tematy społeczne. Poza branżą filmową pracuje jako nauczyciel, prowadzi warsztaty i jest tutorem różnych projektów dokumentalnych. Strona internetowa: www.kamerakultur.de
Urodzony w 1986 roku w Rosji. W 2009 roku ukończył Wydział Prawa na Pomor State University, potem studiował i w 2014 roku ukończył Państwowy Uniwersytet Filmu i Telewizji w Sankt Petersburgu. W 2012 roku stworzył projekt „Malevich in the Square”, który został pokazany na III Moskiewskim Międzynarodowym Biennale Młodej Sztuki a później na wystawie rosyjskich artystów współczesnych młodego pokolenia „I am who I am” w Kunst im Tunnel w Dusseldorfie. Praca została zakupiona przez Multimedia Art Museum w Moskwie. Od 2011 roku Kalashnikov pracuje w studiu „Eight and a Half” jako montażysta, motion designer, operator i reżyser. Studio zajmuje się produkcją reklam i filmów dokumentalnych.
Dominique Margot przez wiele lat podróżowała wraz z francuskim cyrkiem rockowym Archaos jako artystka światła i sztuk wideo. W 1999 roku ukończyła studia na wydziale reżyserii w szkole filmowej w Zurychu. Od tego czasu pracuje jako reżyserka i operatorka dla Les Arts Sauts, Arte, Artefilm, BBC, Channel 4 i wielu innych. Obecnie mieszka w Szwajcarii i Francji. Jej filmy dokumentalne otrzymały wiele nagród („La longueur et la largeur du ciel”, „TOUMAST – entre guitare et kalachnikov”, „Looking Like My Mother”).
Szkocka reżyserka dokumentalna. Urodziła się w Peterculter w 1975 roku. Mieszka i pracuje w Amsterdamie. Studiowała film i dziennikarstwo w Amsterdamie i Nowym Jorku. Pracę w branży filmowej rozpoczęła jako scenarzystka i researcherka uznanej reżyserki Heddy Honigmann. Od 2005 roku reżyseruje własne filmy dokumentalne i seriale. „Dziwny romans z własnym ego” (2015) – jej drugi pełnometrażowy film dystrybuowany w duńskich kinach wygrał nagrodę dla najlepszego duńskiego filmu dokumentalnego i nagrodę duńskich krytyków filmowych KNF Prize na festiwalu IDFA 2016. „Strike a pose. Tancerze Madonny” (współreżyserowany z Reijerem Zwaanem) otrzymał nagrodę publiczności na Berlinale 2016, był wyświetlany w kinach w Holandii, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, a także prezentowany i nadawany na całym świecie. Magazyn „Variety” uznał ją za jedną z dziesięciu „Najbardziej obiecujących kobiet w branży filmowej 2016”. Jej ostatni projekt – sześcioodcinkowy serial dokumentalny „Debt Society” współtworzony z Sarah Sybling, był telewizyjnym hitem i został nominowany do nagrody BANFF Award oraz międzynarodowej nagrody Emmy. Niedawno Ester Gould i Sarah Sybling otrzymały tytuł duńskich dziennikarek roku.
Po ukończeniu studiów filmowych we Francji przeprowadziła się do Los Angeles. Pracowała na planach niezależnych filmów i w studio. Sama wyprodukowała i wyreżyserowała swój pierwszy krótki metraż w formacie 35mm, którego producentami wykonawczymi zostali John Malkovich i Eduardo Ponti. W Paryżu wyprodukowała i wyreżyserowała kolejne cztery krótkie filmy – wszystkie odniosły sukcesy. „Julie i chłopaki”, jej czwarty film, był koprodukcją Channel France 2 i CNC. Film otrzymał wiele nagród, był prezentowany na ponad pięćdziesięciu festiwalach filmowych na całym świecie, a także we francuskiej i zagranicznej telewizji. Fanny Jean-Noël reżyseruje również teledyski, videa artystyczne i krótkie filmy dokumentalne. „Move! Taniec to życie” to jej pierwszy film pełnometrażowy. Powstawał w jednoosobowym zespole przez dwa lata w wielu lokacjach na całym świecie.
Syryjski reżyser, montażysta, dziennikarz i producent radiowy. Tworzy zarówno kino dokumentalne, jak i fabularne. Aktualnie mieszka w Danii. Zaangażowany w twórczość poświęconą aktualnej sytuacji w Syrii oraz politycznej transformacji w świecie arabskim. Wśród jego filmów wymienić można m. in. „Damascus and the Last Manifestations”, „On the Other Side” i „Behind the White Color”. Na festiwalu pokażemy film „Ostatni w Aleppo” („Last Men in Aleppo”), za który reżyser otrzymał Nagrodę dla Najlepszego Zagranicznego Filmu Dokumentalnego na tegorocznym Sundance.
Nagradzany irlandzki reżyser i producent telewizyjny. Specjalizuje się w tworzeniu filmów dokumentalnych. Ukończył z wyróżnieniem antropologię i socjologię a później studia magisterskie na kierunku Film i Telewizja na Uniwersytecie w Dublinie (Dublin City University). „Póki jest jasno” z narracją Collina Farrela to jego debiut reżyserski. Premiera filmu odbyła się na Festiwalu Filmowym Sundance 2017. Film został wyprodukowany przez Kennedy Films i Newgrange Pictures. Frankie aktualnie pracuje nad przyrodniczym filmem dokumentalnym o kontrowersyjnych sposobach na rozwiązanie zbliżającego się globalnego kryzysu energetycznego.
Urodził się w 1987 roku i wychował w Eindhoven. Studiował sztuki i nauki liberalne, skupiając się na filozofii, kryminologii, filmoznawstwie i dziennikarstwie. W 2010 roku wyreżyserował swój pierwszy film krótkometrażowy „Day is Done”. Jako student Holenderskiej Akademii Filmowej wyreżyserował nagradzane na całym świecie filmy krótkometrażowe: „Escort” (2013, kandydat do Oscara) oraz „Onder ons” (2014). Na naszym festiwalu będzie można obejrzeć jego pełnometrażowy debiut: „Obcy w raju” („Stranger in Paradise”), który otwierał festiwal IDFA 2016.
Helena Třeštíková, czeska reżyserka filmów dokumentalnych i pedagożka, to najważniejsza kronikarka czechosłowackiego, a później czeskiego życia w okresie transformacji. Swoje filmy tworzy od połowy lat 70. Największy sukces przyniosły jej obrazy realizowane przy użyciu autorskiej metody dokumentalnej. Třeštíková rejestruje bohaterów przez wiele lat, odwiedzając ich systematycznie z kamerą, a ich życia wpisuje silnie w społeczne i polityczne uwarunkowania kolejnych okresów funkcjonowania kraju.
Mając za sobą studia dziennikarskie w Wolnym Uniwersytecie Brukselskim i filmowe w IAD (Institut des Arts de Diffusion), Jérôme nakręcił szereg krótkich filmów, a w a 2003 roku – swój pierwszy długometrażowy film dokumentalny „Volver ne m’Interesse pas”.
Producentka / współreżyserka filmu „Stając się, kim byłem”. Jin Jeon jest producentką i reżyserką. Jako dziecko trzeciej kultury (third-culture kid) dorastała w dziesięciu miastach i czterech krajach. Produkuje filmy dokumentalne dla nadawców z Korei Południowej. Wyreżyserowała między innymi „Golden Ratio Unveiled” (2014) i „1 Hectare of Happiness” (2013), który został nagrodzony koreańską nagrodą telewizyjną KBS Prize for Excellence. Po zdobyciu tytułu magistra na wydziale mediów Uniwersytetu w Cape Town przez pięć lat pracowała jako reżyserka i kierowniczka produkcji dla telewizji południowoafrykańskiej. Pracowała także w newsroomie i wyprodukowała program podróżniczy o Azji.
Duński reżyser urodzony w 1979 roku. Artysta-samouk. Mieszka w Kopenhadze, ale często pracuje w Azji. Wystawiał swoje prace i nagrywał muzykę w Kopenhadze, Amsterdamie, Brukseli, Nowym Jorku, Shenzhen i Tokio. „The Invention of Dr. Nakamats” (2009) and „My Playground” (2010) zostały pokazane podczas IDFA. „Rent a Family Inc.” (2012) uhonorowano nagrodą Golden Eye w kategorii Najlepszy Międzynarodowy Film Dokumentalny podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Zurychu.
Reżyser, scenarzysta i producent filmów dokumentalnych, teledysków, programów telewizyjnych i reklam. Absolwent dziennikarstwa na UŚ w Katowicach, przez lata związany z katowickim oddziałem telewizji, pracował także na zlecenie wielu instytucji publicznych, m.in. Muzeum Powstania Warszawskiego czy Diecezji Sosnowieckiej.
dziennikarz, autor książek i filmów o tematyce muzycznej. Reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych o tematyce rockowej, między innymi „Historii polskiego rocka”, głośnego „Beats of Freedom – Zew wolności”, serii filmów o historii festiwalu w Jarocinie, pełnometrażowego „Jarocin, po co wolność”, a także krótkometrażowego filmu „Fugazi. Centrum wszechświata”, który swoją oficjalną premierę będzie miał podczas tegorocznej edycji DOCS AGAINST GRAVITY FILM FESTIWAL.
Absolwentka filmoznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Scenarzystka, reżyserka, scenografka. W 2012 roku otrzymała nagrodę im. Andrzeja Munka przyznawaną przez Szkołę Filmową w Łodzi za Najlepszy Debiut Reżyserski za film fabularny „Ścinki” („za odwagę i siłę osobowości”). Wspólnie z Szymonem Uliaszem zrealizowała dokumentalny film muzyczny „Ucho wewnętrzne” (2016).
muzyk, kompozytor, wokalista, producent muzyczny i filmowy, multiinstrumentalista. Spiritus movens firmy producenckiej Emma Production, oraz współtwórca Moozon Publishing, zajmującej się produkcją muzyki do filmu i telewizji i nowych mediów. Jako muzyk, kompozytor i producent pracował m.in. z Katarzyną Nosowską, Moniką Brodką, Korą Jackowską, Marylą Rodowicz, Abradabem, Markiem Dyjakiem. Na stałe związany z zespołami Hey i Pogodno.
Marcus Vetter (ur. 1967) ukończył studia ekonomiczne (1991) i medioznawstwo (1994). W ramach studiów długo przebywał w Buenos Aires i Madrycie, odbył także staże w mediach i branży filmowej. Zakwalifikował się do programu Discovery Campus Master School 2004: to trwający dziesięć miesięcy europejski kurs międzynarodowych koprodukcji non-fiction. Od 1994 roku pracował jako montażysta telewizyjny, producent i reżyser dla ARD/SWR w Baden-Baden i Stuttgarcie. Jego filmy były zauważane na niemieckich i międzynarodowych festiwalach filmowych i otrzymały liczne nagrody, między innymi trzy Adolf Grimme Awards – niemieckie Oscary. Marcus Vetter mieszka w Tübingen, jest żonaty i ma dwójkę dzieci. Mówi płynnie po angielsku, francusku, hiszpańsku i portugalsku.
Wielokrotnie nagradzany reżyser i producent pochodzący z Londynu. W 2009 roku założył firmę produkcyjną Capture, w której reżyseruje i produkuje reklamy telewizyjne i kinowe, oraz tworzy nowatorskie kampanie interaktywne dla marek takich jak Sky, Nike, Jameson, ICA (Instytut Sztuki Współczesnej w Londynie) czy Picturehouse Cinemas.
Matthias Heeder wspólnie z Moniką Hielscher od ponad 20 lat wspólnie tworzą filmy dokumentalne. Są to głównie dokumenty śledcze z mocno dookreśloną dramaturgią: podstawę ich pracy stanowią reportaże kinowe i dokumenty telewizyjne tworzone między innymi dla ARD, ZDF i ARTE. Mieszkają w Hamburgu.
Max Kestner ukończył studia w National Film School of Denmark w 1997 roku. W 2004 roku nakręcił film '”Max by chance”, który został pokazany podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Amsterdamie (IDFA). Jest autorem szeregu długometrażowych filmów dokumentalnych i laureatem wielu nagród Duńskiej Akademii Filmowej.
Reżyserka i scenarzystka. Absolwentka Duńskiej Narodowej Szkoły Filmowej. Jej film dyplomowy „XY Anatomy of a boy” był konceptualnym dokumentem LGBT. To humorystyczny film coming-of-age o sześciu homoseksualnych chłopakach. Pierwszy fabularny film krótkometrażowy jej autorstwa, „Vanilla”, dostał się do konkursu Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Mediolanie. „Monologi Wenus” to jej pierwszy film pełnometrażowy. Premiera odbyła się na festiwalu IDFA 2016 w konkursie debiutów.
Jest reżyserką i scenarzystką. Od piętnastu lat niezależnie tworzy filmy dokumentalne, które są prezentowane na wielu festiwalach na całym świecie. Jej poprzedni film „Forever Yours” (2011) zdobył prestiżową fińską nagrodę Jussi dla najlepszego filmu dokumentalnego. Został także nagrodzony za najlepszą reżyserię na festiwalu Visions du Réel. Tematyka wielu jej filmów dotyczy spraw rodzinnych; ostatni opowiadał o opiece nad dziećmi. Motyw rodziny na różne sposoby przenika i łączy jej twórczość. Halme pracuje jako profesorka wizytująca na Wydziale Dokumentu w Szkole Filmowej w Helsinkach.
Współzałożyciel EyeSteelFilm, Mila Aung-Thwin wyprodukował ponad 25 pełnometrażowych filmów dokumentalnych, między innymi „W górę Jangcy”, „Forest of the Dancing Spirits” czy nagrodzony Emmy „Ostatni pociąg”. Przez pięć lat był przewodniczącym rady Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Montrealu (RIDM). Był jurorem International Emmy Awards, AFI DOCS, New Zealand Film Awards i Festiwalu Filmowego Sundance. Wykładał film dokumentalny w Inukjuak i Nunavik (Kanada) i w Yangon (Birma).
Urodził się w 1954 roku w Náchodzie w Czechach, w wieku dziesięciu lat zaczął robić zdjęcia, a jako piętnastolatek kręcił już filmy. Napisał, wyreżyserował i wyprodukował prawie 40 filmów krótkometrażowych. Był także montażystą w czechosłowackiej telewizji. W latach 1979 – 1994 mieszał w USA (Minneapolis, a następnie w Nowym Jorku). Obecnie mieszka w Pradze, gdzie wykłada w słynnej Akademii Sztuk Scenicznyc FAMU, do której sam się nie dostał trzy razy. Wybrane tytuły jego filmów: „Obywatel Havel“, „Bałuckie getto“ i „Eugenika w praktyce“. W ramach festiwalu pokażemy wzruszający „Normalny autystyczny film“ („Normal Autistic Film“), który właśnie zdobył czeskie Srebrne Lwy dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego.
Austriacka montażystka (ur. 1968), wieloletnia współpracowniczka Michaela Glawoggera i Michaela Haneke. Zdobywczyni Austriackej Nagrody Filmowej w kategorii „najlepszy montaż” za film „Ci, którzy żyją i umierają” w reżyserii Barbary Albert oraz Filmplus Editing Award za montaż „Białej wstążki” Hanneke i „Thank you for Bombing” Barbary Eder. „Bez tytułu” („Untitled”) to pierwszy film, którego jest współreżyserką – Glawogger zmarł w trakcie zdjęć, po tym jak zaraził się malarią w Liberii.
Producent i operator filmu „Amazona”. Jest filmowcem, fotografem i architektem. Aktualnie zajmuje się produkcją i koprodukcją kilku filmów fabularnych. Jego filmy były dotowane przez IDFA Bertha Fund, Colombian Film Fund i Tribeca Film Institute Latin Fund. Został także zakwalifikowany do udziału w programach takich jak Dok Incubator, EAVE-Puentes Producers Workshop, czy IDFAcademy.
Olga Delane, born in 1977 in Krasnokamensk, is a photographer, editor and director. During the last five years she took several trips through Siberia for her photo, video and movie projects. Her first documentary feature-length film „Endstation Krasnokamensk – Ein Heimatbesuch“ (Final destination Krasnokamensk ) ran successfully in many German art-house cinemas.
Mieszka i pracuje w Glasgow. Jest reżyserem filmów dokumentalnych i kuratorem muzycznym. W 2012 roku wyreżyserował i wyprodukował siedemnastominutowy film „Pouters”, który był prezentowany na ponad trzydziestu festiwalach filmowych na świecie, wygrywając na kilku z nich nagrodę dla najlepszego filmu. „Pouters” był nominowany do nagrody BAFTA w kategorii Nowy Talent.
Paul Salahadin Refsdal zaczynał jako dziennikarz. Odszedł z norweskiej armii w 1984 roku i pojechał do Afganistanu, by relacjonować walkę mudżahedinów z sowiecką okupacją. Przez kolejne dekady pisał między innymi o Armii Wyzwolenia Kosowa, Tamilskich Tygrysach, Świetlistym Szlaku z Peru, czeczeńskich bojownikach, afgańskich talibach i syryjskiej odnodze Al-Kaidy.
Urodził się w 1978 roku w Chisinau, w Mołdawii. Studiował prawo w Bukareszcie, ukończył Państwowy Uniwersytet Mołdawski. W 2000 roku przeprowadził się do Wiednia. Tam ukończył podyplomowe studia międzynarodowe w Akademii Dyplomatycznej. Od 2003 roku uczęszczał na kursy reżyserii i produkcji filmowej na Wiedeńskim Uniwersytecie Muzyki i Sztuki Teatralnej. Od tamtej pory pracuje w branży filmowej.
Para reżyserów mieszkających na stałe w Holandii. Petr to międzynarodowej sławy reżyser zajmujący się prawami człowieka, którego szeroko nagradzane filmy były pokazywane na ponad 250 festiwalach na całym świecie i transmitowane w ponad 30 krajach. Corinna jest producentką kreatywną i reżyserką słynącą z nowatorskiego podejścia do opowiadania historii. Jej obecne projekty skupiają się wokół artystów tworzących w krajach, gdzie zagrożona jest wolność słowa. Wspólnymi siłami wyreżyserowali film „Birma – kraj poezji” („Burma Storybook”), który pokażemy na festiwalu.
reżyser i operator filmów dokumentalnych, autor filmów nagradzanych i pokazywanych na ponad 50 festiwalach na całym świecie, ekspert Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, członek Europejskiej Akademii Filmowej, autor filmów o reżyserach (Wajda, Holland, Marczewski), filmów edukacyjnych (Jak zrobić film, Muzykoteka Szkolna) oraz filmów o sztuce. Lubi eksperyment i książki.
urodzony w 1975. Absolwent Wydziału Operatorskiego PWSFTViT. Pracuje jako operator i reżyser.
Rahul Jain pochodzi z New Delhi i dorastał w Himalajach. Niedawno uzyskał tytuł licencjacki ze sztuk pięknych na wydziale filmu i wideo w California Institute of Fine Arts, a obecnie kontynuuje studia drugiego stopnia w dziedzinie estetyki i polityki. Interesuje się dystansem, odmiennością i codziennością. „Machiness” to jego debiutancka produkcja.
Nominowany do Oscara producent filmowy. Mieszka w Paryżu, od 2008 roku współtworzy Velvet Film. Wyprodukował filmy pełnometrażowe Raoula Pecka: „Moloch tropikalny” (2009, TIFF, Berlin, Tribeca) i „Meurtre à Pacot” (2014, TIFF, Berlin, San Francisco). Premiera jego ostatniej produkcji, filmu „The Young Karl Marx” tego samego reżysera, odbyła się na Berlinale. Film wejdzie do dystrybucji w połowie 2017 roku. Inne filmy Pecka wyprodukowane przez Grellety’ego to: „Fatal Assistance” (2013, Berlinale, Hot Docs, San Francisco) i nominowany do Oscara „Nie jestem twoim murzynem”, zwycięzca festiwalu w Toronto, zdobywca nagrody publiczności w Berlinie i Los Angeles Film Critics Association Award 2016 dla najlepszego filmu dokumentalnego (dystrybutor: Magnolia Pictures i Amazon Studios). Grellety produkuje także debiuty.
Rhea Stringaris urodziła się w roku 1934 w Atenach, jest córką psychiatry Michaela Stringarisa i Noty Saliverou. W 1952 zdała maturę w Atenach, w latach 1954-1959 studiowała archeologię klasyczną i historię sztuki w Bonn i w Monachium. W 1960 zdała w Bonn pracę dyplomową Das Griechische Totenmahl („Grecka stypa”), jej promotorem był Ernst Langlotz. W roku 1959 wzięła ślub z Ernstem Thöngesem – miała z nim później trzy córki. W latach 1961-1974 pracowała przy Narodowej Kolekcji Sztuki w Kassel, w 1972 wstąpiła do niemieckiego Ruchu Demokracji Bezpośredniej, w tym samym roku też zaprzyjaźniła się z Josephem Beuysem, z którym później współpracowała.
Studiował teatrologię, filmo- i medioznawstwo, a także psychologię i zarządzanie na Uniwersytecie Wiedeńskim. Jeszcze w trakcie studiów pracował przy kilku projektach teatralnych i filmowych. Jego film krótkometrażowy „Grenzgänger” otrzymał nagrodę Shorts on Screen Award austriackiej telewizji publicznej ORF. Jako producent i autor jest od 2011 roku stałym członkiem Blackbox Film & Media.
Artysta i niezależny filmowiec urodzony w chińskim mieście Jilin w 1984 roku. Obecnie mieszka i pracuje w Pekinie.W wieku 16 lat wyprowadził się z domu i pojechał do Wenzhou, aby studiować fotografię. W 2008 roku zaczął brać udział w wystawach artystycznych w Chinach i za granicą. Dwa lata później, wraz z włoskim sinologiem Ambrą Corintim, założył Zajia Lab – jedną z pierwszych niezależnych przestrzeni twórczych i artystycznych w Pekinie. Na festiwalu zobaczycie jego wstrząsający film „Dzieci nie boją się śmierci, dzieci boją się duchów” („Children Are Not Afraid of Death, Children Are Afraid of Ghosts”).
Samira Elagoz urodziła się w 1989 roku w Helsinkach. Artystka o fińskich i egipskich korzeniach mieszka obecnie w Amsterdamie. W 2016 roku obroniła się na wydziale choreografii w Amsterdam University of the Arts (AHK).
Urodzona w 1982 roku w Bośni i Hercegowinie, mieszka i pracuje w Wiedniu. Zajmuje się przede wszystkim filmem eseistycznym, dokumentalnym i eksperymentalnym, fotografią i sztuką konceptualną. W latach 2002-2007 studiowała i ukończyła pod kierunkiem Bernharda Leitnera Wydział Mixed Media na Uniwersytecie Sztuki Użytkowej w Wiedniu. Później, w latach 2008-2012 studiowała na wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, na Wydziale Sztuki i Filmu, pod kierunkiem Haruna Farockiego. Jej prace były prezentowane i nagradzane na wielu festiwalach i wystawach w Austrii i za granicą.
Jeden z największych współczesnych dokumentalistów Europy Wschodniej. Urodził się w 1962 roku i wyreżyserował takie filmy, jak „Szczęście ty moje” (fabuła), „We mgle” (fabuła) czy „Majdan. Rewolucja godności” (dokument). Otrzymał wiele prestiżowych nagród, a jego filmy pokazywanego były na najważniejszych międzynarodowych festiwalach m.in. w Cannes, Wenecji i Toronto.
Reżyser dokumentów antropologicznych: „Pogłosy, powidoki” (2011), „Błędne mapy” (2014), twórca teledysków. W 2012 roku wraz z Magdaleną Gubałą laureat Nagrody im. Andrzej Munka za Najlepszy Debiut Reżyserski ( film „Ścinki”). Doktorant w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Publikował eseje o teatrze Tadeusza Kantora i prozie Lászlo Krasznahorkaia. W 2015 roku otrzymał Stypendium Twórcze Miasta Krakowa w dziedzinie filmu.
Bohaterem jej pierwszego pełnometrażowego filmu dokumentalnego „Sacred Poet” był Pier Paolo Pasolini. Filmy Tali Hadid pokazywano na festiwalach filmowych na całym świecie, między innymi w Berlinie i Wenecji. Prezentowała je także MoMA i Lincoln Center w Nowym Jorku, The Walker Arts Center, La Cinémathèque Française w Paryżu czy Photographer’s Gallery w Londynie. Filmy Hadid otrzymały wiele nagród, między innymi studenckiego Oscara (nagroda Academy of Motion Picture Arts and Sciences).
Szalony Bułgar, który przeprowadził się do Finlandii i zaczął kręcić filmy. W filmie „Rules of single life” (2011) opowiada o własnym rozwodzie i o rozstaniach swoich przyjaciół. „Love & engineering” (2014) to film o cyfrowych geekach poszukujących analogowej miłości. Premiera „Soul food stories” (2013) odbyła się na festiwalu IDFA 2013 a „Once upon a dream – A Journey to the Last Spaghetti Western” na festiwalu w Karlowych Warach 2015.
Yuri Ancarani, włoski artysta wizualny i reżyser filmowy, jest jednym z najciekawszych współczesnych twórców działających na pograniczu filmu dokumentalnego i wideo-artu. Jego wysmakowane wizualnie dzieła poprzez wspaniałe operowanie dźwiękiem i muzyką tworzą efektowne obrazy różnych zakątków świata, niezmiennie rzucając nowe światło na wydawałoby się dobrze znane i opisane miejsca i tematy. W jego twórczości szczególną wagę odgrywają dwa elementy: obraz, często koncentrujący się na z pozoru nieistotnych elementach, oraz dźwięk wypełniający jego filmy czasami ledwie zauważalną drugą płaszczyzną.
Niezależny filmowiec mieszkający w Nowym Jorku. Studiował sztukę filmową na Newport Film School w Walii. Jako nastolatek zaczął robić składanki muzyczne dla przyjaciół. Jego film „Kaseta: dokumentalna składanka” („Cassette: A Documentary Mixtape”) powstał z nostalgii nie tylko za samym nośnikiem, ale też za procesem dobierania utworów na składanki dla konkretnych osób. Zack wciąż tworzy składanki dla swojej dziewczyny Zoe. „Kaseta (…)” to jego pierwszy film długometrażowy.
