Po raz pierwszy festiwal Millennium Docs Against Gravity we współpracy z nowoczesnym Gdyńskim Centrum Filmowym, organizuje konkurs o Nagrodę Prezydenta Miasta Gdyni i 15 000 zł. Jury w składzie: Katarzyna Figura, Mikołaj Trzaska, Mirosław Przylipiak przyzna ją najlepszemu filmowi wyłonionemu z konkursu Millennium.
Katarzyna Figura – aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna . W 1985 roku ukończyła Akademię Teatralną w Warszawie. Edukację kontynuowała w paryskim Conservatoire d’Art Dramatique. W 1987 roku zasłynęła m.in. rolą Marioli Wafelek ( Merlin) w „Pociągu do Hollywood” Radosława Piwowarskiego oraz w filmach Juliusza Machulskiego (jako Ala w „Kingsajzie” oraz Ryszarda Siarzewska w „Kilerze”). Od 30 lat obecna w polskim kinie, m.in. w obrazach Piotra Szulkina, Filipa Bajona, Romana Polańskiego, Marka Koterskiego, Barbary Sass, Andrzeja Kondratiuka, Ryszarda Brylskiego i Jerzego Gruzy. Wystąpiła w kilku filmach zagranicznych (m.in. u Roberta Altmana w „Graczu” i „Preta-a-Porter”). Laureatka wielu prestiżowych nagród. W 2015 roku otrzymała nagrodę „Ikona Polskiego Kina” za całokształt pracy aktorskiej na IV Kołobrzeskim Festiwalu Filmowym „Sensacyjne Lato Filmów”. W latach 1985-88 występowała w Teatrze Współczesnym w Warszawie, a w latach 2006-2013 w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Od 2013 roku jest aktorką Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Wykłada w Gdyńskiej Szkole Filmowej.
Mirosław Przylipiak – historyk i teoretyk filmu, tłumacz, kierownik Katedry Wiedzy o Filmie i Kulturze Audiowizualnej Uniwersytetu Gdańskiego. Wykłada w Katedrze Dziennikarstwa Ateneum Szkoły Wyższej w Gdańsku. Stypendysta Fundacji Fulbrighta na Uniwersytecie Harvarda (1998–1999) oraz Fundacji Rockefellera (2002). Autor książek: „Kino stylu zerowego. Z zagadnień estetyki filmu fabularnego” (1994), „Kino najnowsze” (1999, wraz z Jerzym Szyłakiem), „Poetyka kina dokumentalnego” (2000; Nagroda im. Bolesława Michałka dla najlepszej książki filmowej roku), „Kino bezpośrednie 1960–1963” (t. I, 2008), „Kino bezpośrednie 1963–1970. Czas autorów” (t. II, 2014) oraz „Kino bezpośrednie 1963–1970. Między obserwacją a ideologią” (t. III, 2014). Autor studiów z zakresu historii i teorii kina oraz komunikowania audiowizualnego oraz recenzji filmowych. Przetłumaczył kilkadziesiąt książek, przede wszystkim z dziedziny psychologii, filmu oraz kultury audiowizualnej (np.: „Dustin Hoffman” Ronalda Bergana (1992), „Filozofia horroru albo paradoksy uczuć” i „Filozofia sztuki masowej” (2011) Noëla Carrolla (2004). Założyciel Akademickiej Telewizji Edukacyjnej przy Uniwersytecie Gdańskim. Autor kilku filmów dokumentalnych, m.in. „Legenda o Janku Wiśniewskim” (1994) oraz „Czy było kiedy tylu wspaniałych chłopców i dziewcząt” (1997).
Mikołaj Trzaska – saksofonista, klarnecista, kompozytor. Studiował na wydziale malarstwa oraz pracowni multimedialnej na Gdańskiej ASP. Muzycznie wyrósł na gruncie yassu – artystyczno-społecznego ruchu, który na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego wieku zbuntował się przeciw skostnieniu polskiego jazzowego środowiska. Wraz z Tymonem Tymańskim oraz grupą kilku innych muzyków zmienili oblicze polskiej muzyki jazzowej. Współzałożyciel najważniejszej formacji yassu – legendarnej Miłości oraz lider równie kreatywnego Łoskotu. Czołowa postać krajowej sceny improwizowanej. Nagrywał płyty z sekcją braci Olesiów. Akompaniował poetom: Świetlickiemu i Andruchowyczowi. Stworzył projekty muzyczno-literackie z Andrzejem Stasiukiem. Komponuje muzykę do filmów Wojciecha Smarzowskiego („Kuracja”, „Dom Zły”, „Róża” i „Drogówka”). Lider międzynarodowego kwartetu Inner Ear, kwartetu klarnetowego IRCHA, duńsko-polskiego tria Volumen. Realizuje się na gruncie radykalnego współczesnego jazzu free. Podróżuje po świecie, współpracując z tuzami światowej improwizacji. Nagrał około pięćdziesięciu płyt.
