Stając się, kim byłem

Angdu urodził się w małej miejscowości, leżącej w krainie Ladakh – historycznym Tybecie zachodnim. Konflikt między Tybetem a Chinami oraz odległość sprawiają, że dotarcie do klasztoru jest niezwykle trudne. W filmie obserwujemy, jak Angdu chodzi do szkoły, przygotowuje się do sprawdzianów, spędza czas wolny z rówieśnikami. Przez miejscową społeczność traktowany jest jednak inaczej niż jego rówieśnicy. Okazywany szacunek wiąże się z większymi oczekiwaniami lokalnej społeczności wobec chłopca. Czy rzeczywiście jest reinkarnacją Ripnoche, wysokiego lamy buddyjskiego, który żył 1500 lat temu? To pytanie zadają sobie mieszkańcy wioski. Chłopiec otrzymuje emocjonalne wsparcie od opiekuna, z którym łączy go przyjaźń, ale to on sam musi znaleźć wewnętrzną siłę i wiarę w siebie.

W filmie poznajemy także konsekwencje społeczne szlachetnej inkarnacji Angdu – da mu ono możliwość rozwijania się i uniknięcia losu rodziców, pochłoniętych ciężką codzienną pracą. Nauczyciel duchowy Urgyana Rickzena wysyła Angdu do pobliskiego klasztoru, aby chłopiec się kształcił. Następnie wyruszą we wspólną podróż przez indyjskie Himalaje do Tybetu, miejsca prawdziwego – jak wierzą – pochodzenia Angdu. W filmie Changa-Yonga Moona i Jin Jeon ważny jest nie tylko cel podróży, ale także sama droga i pobyt chłopca w klasztorze. Angdu poznaje na naszych oczach otaczający świat, relacje społeczne i poszukuje wiary w siebie i własne siły. Film powstawał osiem lat.