Rhea Stringaris urodziła się w roku 1934 w Atenach, jest córką psychiatry Michaela Stringarisa i Noty Saliverou. W 1952 zdała maturę w Atenach, w latach 1954-1959 studiowała archeologię klasyczną i historię sztuki w Bonn i w Monachium. W 1960 zdała w Bonn pracę dyplomową Das Griechische Totenmahl („Grecka stypa”), jej promotorem był Ernst Langlotz. W roku 1959 wzięła ślub z Ernstem Thöngesem – miała z nim później trzy córki. W latach 1961-1974 pracowała przy Narodowej Kolekcji Sztuki w Kassel, w 1972 wstąpiła do niemieckiego Ruchu Demokracji Bezpośredniej, w tym samym roku też zaprzyjaźniła się z Josephem Beuysem, z którym później współpracowała.
W roku 1977 współtworzyła wystawę documenta 6 w Kassel oraz projekt 100-Tage-Anwesenheit („Sto dni obecności”) Beuysa, w ramach którego artysta dyskutował z odwiedzającymi w auli Free International University, w bezpośrednim sąsiedztwie instalacji Honigpumpe am Arbeitsplatz („Pompa miodowa w miejscu pracy”), o swoim „Rozszerzonym pojęciu sztuki” (Erweiterter Kunstbegriff), „Plastyce/rzeźbie społecznej” (Soziale Plastik) oraz o swojej wizji demokracji bezpośredniej. W tym samym roku Thönges-Stringaris założyła filię FIU w Kassel. W 1979 znalazła się wśród członków-założycieli Związku Zielonych. W latach 1981-1987 była członkinią rady nadzorczej documenta i działaczką akcji Beuysa 7000 Oaks – sadzenia 7000 dębów. W latach 1989-1994 pracowała na rzecz organizacji pożytku publicznego Instytut Badań FIU w Kassel. W roku 1999 wystąpiła z Partii Zielonych motywowana decyzją NATO o bombardowaniu Serbii podczas wojny w Kosowie. Od 2003 jest członkinią Kuratorium Fundacji „7000 Eichen“, zaś od 2006 – członkinią Kuratorium Mehr Demokratie („Kuratorium Więcej Demokracji”).
Mieszka w Kassel i w Atenach.
