Marina Abramović w Brazylii

Marina Abramović, ikona sztuki współczesnej, po przeżyciu duchowego załamania wybiera się w podróż do Brazylii, gdzie ma nadzieję znaleźć odpowiedź na dręczące ją pytania. Na początku swojej drogi spotyka Johna of God, słynnego uzdrowiciela, który dokonuje chirurgicznych operacji jedynie przy użyciu małego skalpela. Trudno zarzucić mu szarlatanerię – kamera skrupulatnie przygląda się rozcinaniu gałki ocznej, wyjmowaniu z brzucha różnych organów i innym, równie spektakularnym zabiegom. Po czasie spędzonym z Johnem i wysłuchaniu jego nauk, bohaterka rusza w głąb Brazylii, aby spotykać opętanych przez duchy szamanów, pić ayahuascę, uczestniczyć w ceremonii candomblé, poszukując duchowego uzdrowienia i zastanawiając nad związkami rytuałów, religii z uprawianym przez siebie performensem.

Film dla jednych będzie fascynującym przewodnikiem po kraju, którego mieszkańcy wierzą w zaświaty, gdzie umarli przebywają z żywymi, a magia jest naturalną, stosowaną na co dzień praktyką. Inni odbiorą film jako zapis duchowych poszukiwań jednej z najsłynniejszych artystek naszych czasów – nie bojącej się banału, gotowej rozmawiać z każdym o potrzebie metafizyki, przenikaniu światów i mrocznych podróżach w podświadomość.

W tle rysują się hipnotyczne i przepastne brazylijskie pejzaże. Abramović trafia do kolejnych komun: praktykujących leczenie za pomocą kryształów, odczynianie uroków za pomocą jajek (rytuał znany także… na Podlasiu), zgłębiających halucynogenne i lecznicze moce roślin występujących w dżungli. Przez ekran przewijają się ludowi mędrcy, ludzie, którzy porzucili cywilizację, Indianie, którzy nigdy jej nie zaznali, staruszki rozmawiające z duchami i ludzie obdarzeni nadnaturalnymi mocami. To, co na świeckim Zachodzie mogłoby się spotkać z pobłażliwym uśmiechem, tu jest brane całkowicie na serio – Abramović uświadamia nam, jak wiele tracimy, nie umiejąc spojrzeć na świat z innej niż naukowa perspektywy.

Film jest przepełniony opowieściami i wspomnieniami samej artystki – poznajemy jej doświadczenia z dzieciństwa, relacje z ciałem i mężczyznami, poczucie bycia wieczną nomadką, wierze w inne wymiary rzeczywistości, sensie bycia artystą i intymnej relacji z publicznością.

„Marina Abramović w Brazylii” to podróż ku światłu – artystka powtarza stary mit o doświadczeniu oświecenia poprzez przejście przez piekło, do którego zagląda podczas jednego z rytuałów…