The War Show

Gdy Arabska Wiosna dotarła do Syrii, lokalna didżejka radiowa Obaidah Zytoon wraz z grupą przyjaciół dołączyła w marcu 2011 roku do protestów przeciwko Basharowi al-Asadowi. Pełna euforycznej wiary, że Syria zmienia się na lepsze, wraz z zaprzyjaźnionymi artystami i aktywistami zaczęła filmować wspólne rewolucyjne doświadczenia i dziejące się wokół nich wydarzenia. Gdy minęło kilka lat, okazało się jednak, że optymistyczne marzenia o wolności i nadzieje na lepszą przyszłość szybko zastąpiła rzeczywistość pełna represji, przemocy, wymuszonej emigracji i ekstremizmu.

Zytoon wraz z przyjaciółmi nakręciła 300 godzin materiału, a reżyser wyselekcjonował i zmontował wybrane fragmenty archiwalnych nagrań, tworząc wyjątkowy film, który różni się od innych obrazów na temat rewolucji w Syrii. Nie jest to reportaż przedstawiający dramatyczne rewolucyjne ujęcia i przelew krwi. To raczej oparta na osobistej narracji próba pokazania rewolucji oczami młodych, aktywnych ludzi o otwartych umysłach, i analizy jej znaczenia dla przeciętnych Syryjczyków.

Na początku rewolucji większość znajomych Zytoon nie ma politycznych aspiracji, a ich marzenia są takie same jak innych młodych ludzi na całym świecie. Pragną poluzowania religijnych więzów i struktur oraz opowiadają się przeciwko represjom. Jedna z młodych Syryjek na pytanie, dlaczego nie nosi chusty na demonstracji, odpowiada, że wyszła na ulicę nie po to, żeby się dusić, ale żeby oddychać. Jednak optymistyczny duch rewolucji zmienił się z czasem w swoje zaprzeczenie, a marzenia o lepszej przyszłości zastąpiły realia wojny domowej. W filmie obserwujemy tę przemianę, w której euforię zastępuje rozpacz, mając szansę choć przez chwilę poczuć i zobaczyć to, co trudno sobie w inny sposób wyobrazić.